• Od 1 lipca 2017 r. zaczną obowiązywać zmiany w wysokości maksymalnych kwot wolnych od potrąceń i egzekucji wprowadzone ustawą z 21 października 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2036).

• Zgodnie z nowym art. 141 ust. 1 pkt 1a zmienionej ustawy emerytalnej, emerytury i renty będą wolne od egzekucji i potrąceń w wysokości 75 proc. kwoty najniższych świadczeń przy potrącaniu należności sumy egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne. Chodzi tu o sytuacje, w których wobec emerytów i rencistów prowadzona jest egzekucja, np. spłaty kredytu. Do końca czerwca, wolne od potrąceń z tego tytułu będzie 50 proc. najniższej emerytury i renty. Ustawa zmieniająca zawiera przepis przejściowy, który stanowi że nowa, wyższa kwota wolna od potrąceń będzie miała zastosowanie również do zobowiązań istniejących w dniu wejścia w życie tejże ustawy.   

• Obniżenie powszechnego wieku emerytalnego wprowadzone ustawą z 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 28).

• Od 1 października 2017 r. przywraca powszechny wiek emerytalny sprzed 1 stycznia 2013 r., wynoszący co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn.

• Prawo do emerytury uzyskają więc automatycznie wszystkie kobiety, które będą wtedy w wieku między 60 lat a 61 lat i 4 miesiące, i mężczyźni w wieku między 65 lat a 66 lat i 4 miesiące.

• Ponadto nowelizacja z 16 listopada 2016 r.

• likwiduje emerytury częściowe,

• przywraca gwarancję najniższego świadczenia emerytalnego uzależnionego od osiągnięcia odpowiedniego okresu składkowego i nieskładkowego,

• przywraca sędziom i prokuratorom możliwość przejścia w stan spoczynku w wieku 65 lat, niezależnie od płci.

Od 1 stycznia zmieniły się również przepisy regulujące nabywanie prawa do urlopu wypoczynkowego za sprawą art. 5 ustawy z 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 poz. 2138). Nowelizuje on art. 155(2), 165 i 166 kodeksu pracy.

Pracodawca formułując przyczynę wypowiedzenia powinien pamiętać przede wszystkim o tym, że: przyczyna wypowiedzenia musi być uzasadniona, konkretna i prawdziwa.

Wyrok SN z dnia 14 maja 1999 r., I PKN 47/99; stanowi, iż „warunek podania konkretnej przyczyny wypowiedzenia umowy spełniony jest wówczas, gdy pracodawca wskazuje w uzasadnieniu fakty i rzeczowe okoliczności dotyczące osoby pracownika bądź jego zachowania w procesie świadczenia pracy lub zdarzeń, także niezależnych od niego, mających wpływ na decyzję pracodawcy”.

Istotne zmiany zarówno dla pracowników, jak i dla pracodawców przynosi nowela art. 264 kodeksu pracy, która wydłuża i ujednolica terminy wnoszenia odwołania do sądu w sprawach dotyczących ustania stosunku pracy.  

Zmieniono zasady powierzania mienia pracownikowi.

Zgodnie z nowym art. 125 k. p. podstawą łącznego powierzenia mienia jest umowa o współodpowiedzialności materialnej, która musi być zawarta przez pracowników z pracodawcą na piśmie pod rygorem nieważności.

§ 1. Pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:
      1) pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,
      2) narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Istotne znaczenie ma nowela art. 97 k.p. Zgodnie z nowym jego brzmieniem, pracodawca musi wydać pracownikowi świadectwo pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od ustania poprzedniego.

Jeżeli natomiast pracodawca nawiąże z pracownikiem w tym terminie kolejny stosunek pracy, wówczas wyda świadectwo pracy, jeśli pracownik o to poprosi. W przypadku wniosku, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku.

Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą.

• Warunki wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń związanych z pracą ustalają układy zbiorowe pracy, zgodnie z przepisami działu jedenastego, z zastrzeżeniem przepisów art. 77 indeks 2-77 indeks 5,

• W regulaminie wynagradzania pracodawca może ustalić także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania.

1 stycznia br. weszły w życie zmiany wprowadzone ustawą z 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego dla przedsiębiorców (Dz. U. z 2016 poz. 2255).